قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابراهیم والذین معه اذ قالوا لقومهم انا برآء منکم و مما تعبدون من دون الله (سوره ممتحنه، آیه 4)
سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما وجود داشت، در آن هنگام که به قوم (مشرک) خود گفتند ما از شما و آنچه غیر از خدا می پرستید بیزاریم!
تولّی و تبرّی دو مورد از فروع دین واز اساسی ترین فروع می باشند که تمام اعمال ورفتارهای یک مسلمان براساس آن دو فرع پایه ریزی می گردد.
نماز بی ولای او عبادتی است بی وضو به منکر علی بگو نماز خود رها کند
حال دوست داشتن علی(علیه السلام) و پذیرفتن ولایت علی(علیه السلام) یعنی چه؟
دوست داشتن علی بن ابی طالب(علیه السلام) یعنی دوست داشتن تمام خوبی ها وعمل به انها وترویج به آن ودفاع از آنها.
دوست داشتن علی بن ابی طالب(علیه السلام) یعنی خریدار کالای باطل نبودن وقدم در جای پای شیطان ننهادن.
دوست داشتن علی بن ابی طالب(علیه السلام) در صورت گنه کار و خطاکار لبخند نزدن،یعنی نفرت وانزجار از گناه وگناه کاران لجوج را فریاد زدن.
که پیامبر عظیم الشأن اسلام(صلی الله علیه وآله) فرمود:
(أمرنا رسول الله ان نلقی اهل المعاصی بوجوه مکفهرة)
امر فرمود مارا رسول الله که ملاقات کنید اهل معصیت را با صورتی عبوس.
این است معنای تولّی و تبرّی که باید از طرف مسئولین ومدیران فرهنگی وهمچنین مردم علنا وقولا وعملا،مشهود باشد.
آیا تولّی فقط در سینه زدن،کف زدن وگریه کردن وخواندن شعر وگرفتن عزاداری ومولودی برای اهل بیت علیهم السلام خلاصه میشود؟
آیا تبرّی صرفا فقط با لعن زبانی محقق میشود؟
تولّی یعنی علی وار در ادای ارزش ها ونهادینه کردن اخلاق اسلامی و خوبی ها پافشاری کردن
و تبرّی یعنی علی وار در مقابل بی فرهنگی وبی اخلاقی وبدعت ها وخلاف ارزشها سینه سپر کردن تا ریشه کنی ظلم وبی بندوباری.
و ای مسئولین و ای متولیان فرهنگی عدم توجه به این تولّی و تبرّی،عامل مهم گسترش گناه وفراوانی گناه کار است وبی تفاوتی نسبت به تولّی و تبرّی،موجب از بین رفتن قبح قبائح می باشد.
